Koningen van Italië: Barolo
Barolo, een naam die al heel wat furore gemaakt heeft in wijnland. Deze wijn wordt niet voor niets de 'Koning der wijnen, wijn der koningen' genoemd. In deze post kom je wat meer te weten over deze fantastische wijn.
Barolo
Welke wijn spreekt meer tot de verbeelding dan Barolo, ‘Wijn der koningen, koning der wijnen’?
Deze mythische krachtpatser slaat de wijnliefhebber al jaren met verstomming.
Midden oktober, nu de heren (en dames) van de vallei druk in de weer zijn met de druivenpluk, leek dit me het uitgelezen moment om wat info te vergaren, want ‘Scientia potentia est’ – ‘Kennis is macht’, om het in de taal van de Romeinen te zeggen.
Barolo, de druiven, de streek
We bevinden ons in Noord-Italië, meer bepaald Piëmont. De druiven genieten nog na van de laatste zomerse zonnestralen.
Ster van de show in dit gebied is de Nebbiolo, een lastige druif om te temmen. In de lente ontwaakt ze al vroeg, waardoor de kans op beschadiging door lentevorst erg reëel is. Alsof ze het de wijnboeren hiermee niet lastig genoeg maakt, is ze ook nog eens laatrijp. De bladeren beginnen al te verkleuren, de temperaturen wat te zakken en de vrees voor regen is in deze tijd van het jaar ook niet min.
De regio kreeg al sinds 1980 de DOCG status (Denominazione di Origine Controllata e Garantita). Om je wijn Barolo te mogen noemen, is het echter niet genoeg om een lap grond in de vallei te kopen en er je baby-nebbiolo’s te zaaien.
De wijngaarden moeten gelegen zijn op een heuvel, waarbij terrasbouw niet toegestaan is. Ze mogen ook niet aangeplant worden op te vochtige plaatsen en percelen die volledig noordwaarts gericht zijn, zijn eveneens uit den boze.
Binnen deze appellatie, kunnen we nog een opsplitsing maken in twee gebieden, nl. de Serralunga vallei en de centrale vallei. Waar de laatste beschikt over een kleiachtige bodem, moet de eerste het doen met een bodem van zand en kalksteen. De wijnen in Serralunga zijn krachtiger en hebben meer tijd nodig om te rijpen, deze uit Central Valley zijn meestal iets geparfumeerder en kan je herkennen aan hun zijdeachtige structuur.
Wanneer men er in slaagt de Nebbiolo te temmen, kan je je verwachten aan een fantastisch schouwspel met rijke, diepe smaken, complex en geconcentreerd. Zoals elke goede bewaarwijn bezit deze ook een gigantisch arsenaal aan zuren en tannine die je tanden doen klapperen.
De aroma’s gaan van bloemige toetsen als roos, viooltjes over aardbei en gedroogde vruchten om te eindigen in een middeleeuws steekspel van chocolade, teer, zoethout en tabak. Zeg nu zelf, krijg je hier geen dorst van? ;-)
Heeft u reeds gehoord van de Barolo Wars?
Enige tijd geleden hadden de Barolo’s zoveel zuren en tannine, dat ze minstens tien jaar dienden te rijpen alvorens ze te drinken waren. Ze werden gedurende drie weken gefermenteerd waarna ze jaren op grote, reeds gebruikte vaten spendeerden om te verzachten.
De laatste jaren is er internationaal een wenteling gebeurd, men zoekt eerder naar wijnen in de fruitige stijl die jonger drinkbaar zijn.
De jonge garde in de regio luisterde hier goed naar en begon de wijnen korter te fermenteren, meestal om en bij de tien dagen waarna ze de wijn lieten rijpen in nieuwe vaten (first fill) van Franse eik om het rijpingsproces te versnellen.
De oude knarren vinden dit doodzonde en beweren bij hoog en laag dat de nieuwe Barolo’s niet meer naar Barolo proeven en dat je evengoed aan een stuk eik kan sabbelen.
Benieuwd hiernaar? Bekijk dan zeker eens de documentaire ‘Barolo Boys. The story of a revolution.’
Reacties
Wees de eerste om te reageren...